Aardbeving!!
Door: Dirk
Blijf op de hoogte en volg Dirk
29 Oktober 2011 | Peru, Lima
Zitten we gister nog lekker na te genieten van het scheuren deur de duinen met een crossbuggy en het surfen van de zandduinen af begint te aarde opeens te veranderen in een pudding met ons daar bovenop alsof we op een vlot zaten... we springen van onze stoelen op en kijken elkaar verschrikt aan met de vraag.. wat gebeurt er nou!?
AARDBEVING... het duurde allemaal maar een paar tellen en ik verwachte dat gebouwen zouden instorten, maar niets van dat al... personeel en gasten kwamen verschikt uit het hotel gerent,we hoorden glas vallen en zo vlug als het kwam ging het ook weer.. nog een paar naschokken en toen maar hopen dat het daarbij bleef... en dat deed het gelukkig. Tanja was wel de meest aangedane van ons en bleef nog heel lang ons aankijken met ogen van ongeloof en angst. Het water was uit het zwembad geklotst en schudde nog na als een bewijs van de ongewone gebeurtenis...
Dat was gistermiddag 2 uur. Even later hebben we onze bullen gepakt en in twee verschillende taxies vertrokken naar Ica om de bus te nemen. Dit ging niet helemaal zoals gehoopt, want de chauffeur van taxi 2 had zijn eigen route en zo eindige wij bij de busterminal naar Nasca.. helemaal goed.. dachten wij ook, maar geen taxi 1 te bekennen! Tot de telefoon ging en Jan zich afvroeg of wij nog zin hadden om mee te gaan. Het antwoord was Ja, dus zijn we onze weg vervolgd naar Hotel Las Dunas waar even later de(zelfde) bus ons kwam ophalen... de hele comotie koste me wel mijn mooie cowboy hoed die in de tax liet liggen... Tweede keer al. Vorige bleef in Marokko in een bus liggen.. domme Dirk!
Nu in Nasca in een onwaarschijnlijk mooi gelegen hotel aangekomen na een rit met een taxi chauffeuse die nachtblind was tot grote hilariteit met de meiden, met zwembad en heerlijk eten. De overige (ik heb oordoppen, hahaha!) leden een goed deel van de nacht wakker gehouden door pauwen (met jonkies!)die hier rondlopen en vanmorgen zijn Jan, Nic en ik met een vliegtuigje de Nasca lijnen langs gevlogen.. beetje onwennig voor de maag, maar wel een ervaring erbij. De rest van de groep gaat vanmiddag de lijnen bekijken van lagere hoogte (uitzichtpunten) en wij doen het lekker rustig aan. John is weer helemaal het mannetje en eet weer normaal, af en toe geremt door het toeziend oog van Simon in afwezigheid van Ans. We hebben het ontezettend gezellig, er wordt veel gelachen en we letten goed op elkaar.
Vanavond met de nachtbus naar Araquipa, een rit van zo´n 10 uur.
Wordt vervolgd!!
AARDBEVING... het duurde allemaal maar een paar tellen en ik verwachte dat gebouwen zouden instorten, maar niets van dat al... personeel en gasten kwamen verschikt uit het hotel gerent,we hoorden glas vallen en zo vlug als het kwam ging het ook weer.. nog een paar naschokken en toen maar hopen dat het daarbij bleef... en dat deed het gelukkig. Tanja was wel de meest aangedane van ons en bleef nog heel lang ons aankijken met ogen van ongeloof en angst. Het water was uit het zwembad geklotst en schudde nog na als een bewijs van de ongewone gebeurtenis...
Dat was gistermiddag 2 uur. Even later hebben we onze bullen gepakt en in twee verschillende taxies vertrokken naar Ica om de bus te nemen. Dit ging niet helemaal zoals gehoopt, want de chauffeur van taxi 2 had zijn eigen route en zo eindige wij bij de busterminal naar Nasca.. helemaal goed.. dachten wij ook, maar geen taxi 1 te bekennen! Tot de telefoon ging en Jan zich afvroeg of wij nog zin hadden om mee te gaan. Het antwoord was Ja, dus zijn we onze weg vervolgd naar Hotel Las Dunas waar even later de(zelfde) bus ons kwam ophalen... de hele comotie koste me wel mijn mooie cowboy hoed die in de tax liet liggen... Tweede keer al. Vorige bleef in Marokko in een bus liggen.. domme Dirk!
Nu in Nasca in een onwaarschijnlijk mooi gelegen hotel aangekomen na een rit met een taxi chauffeuse die nachtblind was tot grote hilariteit met de meiden, met zwembad en heerlijk eten. De overige (ik heb oordoppen, hahaha!) leden een goed deel van de nacht wakker gehouden door pauwen (met jonkies!)die hier rondlopen en vanmorgen zijn Jan, Nic en ik met een vliegtuigje de Nasca lijnen langs gevlogen.. beetje onwennig voor de maag, maar wel een ervaring erbij. De rest van de groep gaat vanmiddag de lijnen bekijken van lagere hoogte (uitzichtpunten) en wij doen het lekker rustig aan. John is weer helemaal het mannetje en eet weer normaal, af en toe geremt door het toeziend oog van Simon in afwezigheid van Ans. We hebben het ontezettend gezellig, er wordt veel gelachen en we letten goed op elkaar.
Vanavond met de nachtbus naar Araquipa, een rit van zo´n 10 uur.
Wordt vervolgd!!
-
29 Oktober 2011 - 23:53
Wim:
Nou heftig zo'n aardbeving en Dirk hoedje vastplakken krachtlijm misschien greetz Wim -
30 Oktober 2011 - 10:55
Wendy:
Jeetje, wat een verhaal joh!! Kan me voorstellen dat jullie wel even van slag waren!!
Ik ben aan het bijkomen van een heel gezellig feestje!! Erg jammer dat jullie er niet bij konden zijn... :-(
Arequipa...daar heb ik veel herinneringen aan!
Veel plezier en geniet!
X -
30 Oktober 2011 - 13:28
Kees En Ada:
Wat een schrik als je dat mee maakt,maar als het niet te heftig is heb je wel heel wat te vertellen(vergeet je ook nooit meer),verder voor jullie op naar het volgende avontuur!!
-
31 Oktober 2011 - 09:25
Sandra Lambert:
Je kan niet zeggen dat jullie niks meemaken. Dirk een lama!!!!!
Dit had ik wel willen zien. -
01 November 2011 - 17:05
Assie:
Heb jij weer! ;-)
Genieten nu verder!!!!!
greetz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
