Hue (kaartje zegt wat anders, Hue onvindbaar!)

Net aangekomen in Hue.
Vanmorgen om 08:30 zijn we opgehaald in Hoi An bij het Riverside Hotel.
Dit keer zijn we met een busje met prive chauffeur opgehaald. Hij heeft ons eerst naar de Marble Mountains gebracht waar we een berg opstiefelde op zoek naar... naar wat eigenlijk? Eerst liepen we door een omgeving waar veel grote, vooral chinees aandoende, beelden waren opgesteld voor de verkoop. Overal hoorde je slijptollen gaan bezig weer nieuwe beelden te maken. Even later viel het kwartje bij Dirk hoor.. marble, marmer, beelden.. Ooooooowwja....
We hebben een aantal grotten gezien met boedha's, de grootste (grot) kon wel een paar honderd man tegelijk in. Het water druppelde van het dak, dit maakte het traplopen tot een gevaarlijk klussie.. Gezocht naar vleermuizen, maar niet gevonden, wel veel (locale) toeristen die allerlei verhalen verteld kregen, ik pikte op dat het hier om een plek ging waar veel religieuze waarde aan zit..?
Even later vonden we Bianca onderaan de trap weer; ze was eerder naar beneden gegaan in de veronderstelling dat wij ook al uitgekeken waren, ze had daardoor niet de grote grot gezien.. ze las voor uit de reisgids dat er ook plakkaten aanwezig moesten zijn ter herdenking aan een aantal vrouwen die in de oorlog tegen de Amerikanen een aantal vliegtuigen (19 meen ik me te herinneren) uit te lucht gehaald hadden.. niet echt religieus.. mja...
Verder ging de reis; nog geen half uurtje later stonden we midden in Da Nang bij het Cham museum. De Cham cultuur is te vegelijken met die van de Angkor in Cambodja, met dit verschil dat deze geheel opgegaan is in de Vietamese. Er zijn nog maar zo'n 150.000 nakomelingen over. Ronde wisseling van 19e naar 20e eeuw zijn er veel opgravingen gedaan door voornamelijk de fransen die de waarde van het culturele erfgoed zagen...

Maar ik ga eigenlijk alweer veuls te hard.. want waar waren we ook weer gebleven..?
We hadden brommertje gereden, naar de kerk geweest, mis meegemaakt en de volgende ochtend mochten we eindelijk het misterieuze pakje openmaken wat Gabrielle in mijn koffer had verstopt...mocht pas na 17 November, nou.. de 18e dus.... ieder een chocoladeletter, jippie!
Ze waren niet helemaal op sterkte meer, maar dat mocht de pret niet drukken, de B, R en de D waren nog steeds goed leesbaar...
On de rood weer... brommers gehuurd en skeuren maar weer. Bianca kocht zo'n mondkapje wat je ook heul veul Vietnamezen zien dragen... tegen de zon!
Eerst naar het Alexander Yersin museum. Deze handige Harry wist in zijn leven de oorzaak van de pest te achthalen, heeft veel gereisd door Vietnam en kreeg een bijzondere band met dit land. 's middags belandden we in een modderbad naast het spoor... lekker hoor! Ons een paar uur laten verwennen in het heerlijk warme water en toen onze vingertjes helemaal verrmimpelt waren zijn we weer richting hotel gegaan, want om half zeven zou de bus ons weer ophalen om richting Hoi An te gaan.
Het bleek weer zo'n veewagen te zijn, dus liggend werden we de nacht door vervoerd naar Hoi An waar we zo rond zeven uur in de ochtend aan kwamen. Hier eerst maar eens bij een kraampje langs de weg een broodje besteld, een lekker vers knapperend broodje met daarop La Vache qui Rit.. je weet wel, van die smeerkaas. De mevrouw deed er nog een schepje bovenop met komkommer en tomaten, helemaal goed.
Met een lekker bakkie Vietnamese koffie erbij kan de dag niet beter beginnen.. als je hier witte koffie besteld krijg je koffie met daarin mierzoete gecondenseerde melk... je moet ervan houden, ik hou ervan!
Toen het dorp ingelopen waar de rommel van de tornado twee dagen eerder nog opgeruimd werd. De straten rond de rivier lagen nog bedekt onder een dikke laag modder. Waar we ook kwamen, overal stonden de waterhoogtes van de voorgaande overstromingen van de rivier, ergens in een restaurant stond de hoogste: 1,85 meter! Typhonen hebben en voorkeur voor oneven jaren zo lijkt het; 2007: 1.55m, 2009: 1.85m, 2011: 1.13m en in 2013 1.12 meter blubberig water in de tent.
Mooi, authentiek plekje dat Hoi An! Geweldige markt waar iedere dag de meest prachige, verse waar wordt aangevoerd en verkocht.
's Avonds gegeten bij de Blue Dragon, wat een feest! Ik hoop dat de meiden het met me eens zijn als ik zeg dat dit toch wel het toppertje tot nu is geweest, heerlijk! We hebben na het hoofdmaal nog een keer de wrap and roll besteld; loempia's met een heel dun huidje (als auwel) met daarin verse groente en in ons geval garnaaltjes... alsof er een engeltje...
Vandaag dus zo rond half vier in Hue aangekomen. Morgen komt onze chauffeur ons rond half twee weer ophalen om ons naar het vliegveld te brengen voor onze binnenlandse vlucht naar Hanoi.
Ik vermoed dat we er een lekker rustig middagje van maken; lekker badderen, boekie lezen, happie eten.. rotleven...