Wet, wet, wet.

Het begon zo goed; tijdens het ontbijt zagen we de zon goed zijn best doen, dat beloofde veel goeds, maar we weten inmiddels beter.
Als eerste naar de Butt (kont, voor de niet-engelstaligen onder ons) of Lewis over een redelijke weg langs wel heel wat treurige plekken waar je niet dood gevonden wil worden... het weer hielp niet mee, toegegeven...
Na toch nog wat zoekwerk aangekomen bij het Noordelijkste puntje van het eiland én dus van deze reis; van nu af aan gaat alles weer zuidwaarts. Het was een prachtige plek met een hoge klif waar een vuurtoren stond. Zeevogels (volgens ons zeemeeuwen) probeerden nestjes te bouwen op de meest onmogelijke plekken. Sommige lieten zien hoe ze zonder enige inspanning (ogenschijnlijk) in de lucht konden blijven...
We waaiden bijna uit onze verschoninig en hielden de helmen op tegen de regen!
OK, door naar de staande stenen, topatractie van het eiland; de staande stenen in Calanais. Maar dat liet nog even op zich wachten... na 50 km liepen we in Stornoway te zoeken naar kroeg die koffie en thee verkocht.. na 2 x de neus gestoten te hebben (dit is een bar, geen koffiehuis... 11 uur 's morgens!) eindelijk een bakkie.
Na de standing stones door naar Tarbert waar de veerboot net binnen kwam, in de rij, kaartje kopen en aan boord voor de overtocht van 4 uur. De bootmeneer verontschuldigde zich bijna voor het weer; heel ongewoon en bloody cold!
Tegen zessen aangekomen op UIG, Isle of Sky en in colonne naar Portree waar we een geweldige plek vonden hier in the Isles Inn.
Bomvol eters, drinkers en overnachters. Heerlijk toetje; chocolat bread and butter pudding met homemde custard.... JUMMY!