Paramaribo 3

Zo, zijn we weer. Het is inmiddels zondag 25 Maart, de day after. Waar was ik gebleven: Had ik al verteld dat we op de Kwattamarkt geweest zijn? Nou, dat was een aardig stukje rijden; Paramaribo is een heel uitgestrekte stad. Er is hier niet of geen hoogbouw te bekennen!
De markt liet ons allerlei vreemde vruchten zien; die aan de boom hangen en die rondlopen! We hebben ingredienten gekocht voor het avondeten; Roos ging voor ons koken. De kip verdween onder een laag ijs in de coolbox die Michel achter in de auto had meegenomen. Geen overbodige luxe als je weet dat de dagen hier doorgaans rond de 30 graden zijn! Na de markt zijn we doorgereden naar Groningen; het district waar Roos haar oorsprong kent. Gisteravond was er familie van haar die hier nog steeds woont aan het einde van een 32 kilometer lange onverharde weg! In Groningen stond een monument ter herdenking aan het afschaffen van de slavernij zo'n 150 jaar terug. 's Avonds hebben Rosita en Ursula heerlijk gekookt en later op de avond hebben Roos en Michel de amerikaanse dames Ellen (nicht van Michel), Pat en mary opgehaald van Zanderij. Donderdagmorgen hebben we de auto weer omgeruild en doorgereden naar Peperpot, een oude Plantage. Hier werd vroeger koffie en cacao verbouwd. Gids Lucien heeft de laatste operationele jaren van de plantage nog meegemaakt en kan hier nog beeldend over vertellen. Helemaal snappen doe ik het niet, zeker het gedeelte met de sluizen. Die nederlanders hadden hun poldertechniek hier ook ten gelde gemaakt. Hij sprak over zo'n 400 hectare koffie en 300 cacao! Onderweg zagen we capucijneraapjes en een luiaard! De oude directeurswoning is door een noordhollandse ondernemer helemaal opgeknapt en de tweede woning wordt nu nog door Lucien en zijn gezin bewoond. Het grote pakhuis en de fabriek waar de bonen gecrusht, gewassen en gedroogd worden staat er nog met de machinerie erin. Lucien kan precies uitleggen hoe de processen liepen. Op weg naar Mariënburg zijn we langs het huis van Roos en Michel gereden pal aan de Surinamerivier; mooie plek! Mariënburg is ook al een oude plantage; hier werd suikerriet verbouwd en verwerkt tot allerlei suikersoorten en rum! De hele fabriek staat er nog min de spullen die geroofd zijn nadat de fabriek moest sluiten eind negentiger jaren omdat andere landen de suiker goedkoper konden produceren. Imposant hoor, die grote door stoom aangedreven persen van de firma WERKSPOOR uit Amsterdam die hier vanaf 1921 de suikerriet bewerkt heeft en nu staat weg te roesten in de jungle! Hierna heerlijke Roti gegeten bij P&G pal naast het verhuurbedrijf van de auto's (wat veel weg heeft van een autosloperij!)
Vrijdagochtend 23 Maart zijn we niet ver hier vandaan in de auto gestapt naar de steiger waar de boten vertrokken die ons naar de dolfijnen bracht. Het water in de Surinamerivier was erg modderig en het weer dreigend. Voor we de eerste dolfijn zagen hadden we de zeiltjes al naar beneden; het begon behoorlijk te regenen! Pas toen we in de buurt van wat vissers kwamen lieten de dolfijnen zich zien. Wij hadden meer geluk dan de andere boot; wij hadden een boemboem schipper met een geluidsinstallatie van heb ik me jou daar! Gelukkig viel zijn muziekkeuze in de smaak bij zowel de passagiers als de dolfijnen. Later naar weer een plantage; nu met de naam Rust en Werk waar garnalen werden (nog steeds worden)gekweekt. Bij een bar hebben we twee lokale wijntjes gekookt. Verder ging de reis langs fort Nieuw-Amsterdam waar een flink aantal kanonnen stonden en we een kijkje konden nemen in de cellen waar allerlei gespuis opgesloten hebben gezeten door de jaren heen. 's Avonds chinees besteld en gegeten. Na het eten kwam Thea Aalberg ons verrassen met een bezoek en om twaalf uur hadden we champagne ter gelegenheid van Rosita's 50e verjaardag! Daar bleef het niet bij; Roos had geld gekregen van haar broer om in het Casino stuk te gooien en zo geschiedde; maar daar bleef het niet bij; hierna werd een borrel gekocht in een populaire tent met veel nederlandse stagaires waarvan de naam me ontschoten is, wat ik wel weet is dat Gabrielle in ik rond 1 uur in bed lagen en de rest pas na vijven! Zaterdag 24 Maart werden wij iets eerder dan de rest wakker en zat Ursula met haar laptop te skypen met Nederland; handig hoor die speeltjes tegenwoordig! Overdag lekker zitten lezen (HhhH van Laurent Binet, te leen van Jan Steltenpool; fascinerend boek!) en 's avonds gingen we gepikt en gesteven op weg naar de locatie waar Roos haar feest ging geven. Tot mijn grote verbazing was er wel bier, maar het was lauw! Geen nood, ijsklontjes doen wonderen. Zoetjes aan stroomden de tent, gelegen aan de Surinamerivier vol, had de discjockey zich geïnstalleerd en was het feest in volle gang. Iedereen kon meëeten, drinken, dansen, helemaal gezellig. Op een goed moment werd een band aangekondigd die al trommelend zijn intrede deed en achter de band kwamen Arhur en Sonja (broer van Michel, zus van Roos) gelopen die als verrassing ook naar Suriname waren gekomen.
Tot twee uur werd er gegeten, gedronken en gedanst en rond 3 uur lagen de meeste in hun bedje. De meesten, want Tjark, Ronald, Rewin, Andjuni hebben de stad weer onveilig gemaakt. Vanmorgen gaan zitten op de veranda achter het huis met boek, koppie thee en bruin broodje kaas (eens een hollander....) De meesten zijn later gaan zwemmen in Dolphin hier verderop, de Amerikaanse dames zijn op stap gegaan met Arthur en Sonja en Gabrielle en ik kregen bezoek van Tjark waar ik een paar uur mee heb zitten ouwehoeren over van alles en nog wat; leuke kerel!
Half acht, wat gaan we doen met eten?